Pedofilieslachtoffer beschuldigt Léonard in boek

Kindermisbruik in katholieke kerk

Joël Devillet, de man die al enkele jaren verklaart dat aartsbisschop Léonard seksueel misbruik in de kerk heeft toegedekt, lanceert een boek over zijn ervaringen. In “Ik was 14 en werd misbruikt door een priester” vertelt Devillet hoe hij als tiener het misbruik aanklaagde binnen de kerk en in een doofpotoperatie terechtkwam. Devillet werd sinds zijn veertiende misbruikt door de jonge priester in het Luxemburgse dorp Aubange. Drie jaar later klaagde hij de zaak aan binnen de kerk.

In 1991 had Devillet een gesprek met André Léonard, destijds bisschop van Namen en Luxemburg. Die heeft volgens een slachtoffer vervolgens een doofpotoperatie georganiseerd om het misbruik toe te dekken en zou Devillet hebben verhinderd om zelf priester te worden. Het bisdom zou er destijds alles aan hebben gedaan om een rechtszaak te vermijden en de betreffende dossiers in een kluis bewaren.

Begin 2009 kwam er uiteindelijk toch een burgerlijke rechtszaak voor de rechtbank van Namen, waar Devillet 5.000 euro schadevergoeding vroeg omdat hij na drie jaar studie door de kerkelijke overheden uit het grootseminarie werd gezet. Op 19 februari werd de eis onontvankelijk verklaard. Volgens de rechter kon niet worden aangetoond dat de tussenkomsten van Léonard de opleiding aan het seminarie hebben verhinderd.
 
In zijn boek publiceert Devillet brieven die aantonen dat Léonard sinds 1991 op de hoogte was van de zaak, hoewel de aartsbisschop dat steeds heeft ontkend. “Ik was 14 en werd misbruikt door een priester” verschijnt op dinsdag 22 juni bij uitgeverij SEA-N. (belga/ypu)

Lees ook: Duizend gelovigen met aartsbisschop Léonard in Sacramentsprocessie

Voor het noorden van Belgie

Hartelijk welkom op mijn website

met het verhaal van mijn strijd.

'Léonard is niet de witte

ridder tegen pedofilie'

laatste etappe van zijn lange tocht langs de rechtbanken. Volgens de betrokkene probeerde de bisschop van Namen eerst om de zaak in de doofpot te stoppen. Niet door het voorval te minimaliseren, maar door te proberen het intern te regelen. Het instituut wilde duidelijk de zaak winnen door te temporiseren, aangezien de verjaartermijn van 10 jaar (na de meerderjarigheid) in het dossier ingediend tegen de priester bij de burgerlijke rechtbank van Aarlen, vlot werd gehaald. Maar aangezien Joël Devillet niet makkelijk klein te krijgen is, begon hij ook een burgerlijke zaak bij de rechtbank van Namen, deze keer tegen monseigneur Léonard die hij verweet hem te hebben weggestuurd van het seminarie (nvdr: Joël Devillet heeft inderdaad enige tijd de hoop gekoesterd om priester te worden) en van blijk te hebben gegeven van passiviteit ten aanzien van zijn verkrachter.

Het gerecht was meer dan de Kerk bezorgd om de rechten van de slachtoffers te vrijwaren, maar ook beschuldigden hebben rechten, dus de waarheid kwam niet zo snel aan het licht als Joël Devillet had gehoopt. Die besloot daarop een boek te schrijven, dat ook verscheen in Nederlandse vertaling bij uitgeverij Sea-N. "Ik was 14 en werd misbruikt door een priester" had een grote impact. De media wierpen zich erop en de zaak maakte groot gerucht, zodat de aanklager zijn lijdensweg eindelijk publiek erkend zag.